18-24.10 Kinoteka, wstęp wolny
WYSTAWA: “Przedśmiertne Portrety Mieszkańców wojny rosyjsko-ukraińskiej, 2023”
Sebastian Płocharski to fotograf, który odważył się odkryć zakamarki dusz ludności cywilnej tkwiącej w sercu wojny Rosyjsko-Ukraińskiej. To niezwykła ekspozycja, której każdy element jest pełen głębi, empatii i surowej prawdy. “Przedśmiertne Portrety Mieszkańców wojny Rosyjsko-Ukraińskiej” to świadectwo ludzkiej siły w obliczu niesamowitej tragedii.
Artysta rozpoczął ten niezwykły cykl w 2020 roku. Jego pierwsze portrety powstały w trakcie performance’u artystyczno-dziennikarskiego, nazwanego ‘The Pink Rider – Linia Rozgraniczenia’. Podczas tych niezwykłych miesięcy, od października do listopada 2020 roku, artysta samotnie przemierzał trasę wzdłuż tzw. linii rozgraniczenia – granicy między Ukrainą a tzw. Ługańską i Doniecką Republiką Ludową, wspieraną przez Rosję.
Jego misją było nie tylko dokumentowanie, ale również podniesienie świadomości o dramatycznej sytuacji ludności cywilnej, która została uwięziona w strefie wojennej. W 2020 roku, mimo że wojna Rosyjsko-Ukraińska była wtedy w zawieszeniu, ludność tam mieszkająca była wykluczona i zapomniana przez świat. Podczas tej podróży powstało kilkadziesiąt portretów, które następnie były eksponowane na wystawach w miastach takich jak Glasgow, Toruń i Warszawa, pod tytułem “Ławeczka”. Ta praca była zarówno rezultatem absurdów rzeczywistości, jak i eksperymentalnym refleksją nad naturą człowieczeństwa w dzisiejszym świecie.
Po wydarzeniach z 24 lutego 2022 roku, Sebastian Płocharski kontynuował swój projekt, tym razem skupiając się na mieszkańcach linii frontowej. Ci ludzie, z różnych powodów, postanowili pozostać w swoich domach i schronić się w piwnicach podczas pełnoskalowe inwazji Rosji. Są to mieszkańcy miast takich jak Siewierodonieck, Łysyczańsk, Soldera, Bachmut – miejsca obecnie okupowane przez Rosję.
Portrety tych ludzi zostały zaprezentowane na wystawach “Rytm Przeżycia” oraz “Ja Tu Zostaję!” podczas 7. Ukraina! Film Festiwal w Warszawie w 2022 roku. Te prace stanowiły próbę ponownego zdefiniowania pojęcia “domu”, stawiając pytanie, czy to są tylko cztery ściany, ziemia, czy może to nasza rodzina i nasze poczucie bezpieczeństwa.
W 2023 roku Sebastian kontynuuje swoją pracę jako dokumentalista i wolontariusz, nadal pracując w strefie frontowej we wschodniej Ukrainie. Jego najnowsza seria portretów przedstawia mieszkańców, których artysta osobiście próbował ewakuować z linii frontowej. Jednak wszyscy oni odmówili, decydując się żyć w obszarze wojennym, oddając swe życie wojennej ruletce.
Cykl “Przedśmiertne Portrety Mieszkańców wojny Rosyjsko-Ukraińskiej” stanowi hołd dla ludności cywilnej, która nadal przeżywa w strefach działań wojennych. Dla tych ludzi codziennie walka o przetrwanie oznacza brak dostępu do telefonii komórkowej, elektryczności, żywności i wody. Artysta nawiązał przyjaźnie z każdą z tych osób i stara się je regularnie odwiedzać. Wierzy, że w przyszłości będzie mógł odnaleźć i udokumentować losy każdej osoby, której wykonał portret, niezależnie od tego, czy mieszkają na terytorium Ukrainy czy w obecnie okupowanych obszarach.
Dzięki pracy autora “Przedśmiertne Portrety Mieszkańców wojny Rosyjsko-Ukraińskiej” stają się głosem dla tych, którzy nie mają głosu. Te portrety odzwierciedlają siłę ludzkiego ducha, odwagę i determinację ludności cywilnej, która wciąż tkwi w cieniu wojny. To nie tylko wystawa fotograficzna, to przypomnienie o naszej wspólnej ludzkiej odpowiedzialności za tych, którzy żyją w cieniu konfliktu.
Obecnie w strefie przyfrontowej (do 10 km) we wschodniej Ukrainie nadal mieszka setki tysięcy ludności cywilnej, głównie dojrzali i starsi ludzie. Nie chcą opuszczać swoich ziem i latami budowanych domów i gospodarstw. Trzeba nadal obdarzać ich specjalną opieką humanitarną.
Sebastian Płocharski, 1983 r, to pochodzący z Torunia, artysta cyfrowy, filmowiec i fotograf, który od 2015 roku poświęcił się pracy społeczno-dokumentalnej w czasie agresji Rosyjskiej na Ukrainę w swoim niezależnym projekcie MakeCoffeeNotWar.info. Od 24 Lutego 2022 roku nieprzerwanie poświęcił się pracy jako dokumentalista, korespondent wojenny, ale także wolontariusz i ewakuator frontowy, którego misją jest ewakuacja mieszkańców i pomoc humanitarna. Swoją pracę we wschodniej Ukrainie wykonuje po dzień dzisiejszy
