ZWENYHORA
Od wieków siwowłosy starzec strzeże krwawych scytyjskich skarbów Zwenyhory. Na jego oczach, niczym we śnie, jeden okres historyczny zastępuje kolejny – od przybycia Waregów i ruchu hajdamackiego, aż po I wojnę światową i Rewolucję Październikową. „Złota gorączka” rodzi fantastyczne wizje w głowach poszukiwaczy skarbów i ogarnia najstarszego wnuka starca, Pawła.
Młodszy wnuk, Tymisz, porzuca archaiczny świat natury dziadka na rzecz szkoły przygotowawczej dla robotników i industrializacji. Bracia spotykają się na zaczarowanej górze, by stoczyć ostateczną walkę.
Dowżenko w swoim liryczno-epickim filmie łączy sztuczki wczesnego kina niemego, ponurą mistykę niemieckiego ekspresjonizmu lat 20., chaplinowską ironię i awangardowy montaż.
To pierwszy film z niemej trylogii Dowżenki, który ugruntował jego pozycję jako czołowego ukraińskiego reżysera filmowego i wywołał gorącą debatę na temat kina narodowego.
Gatunek: niemy, dramat
Reżyseria: Ołeksandr Dowżenko
Zdjęcia: Borys Zavelev
Obsada: Mykola Nademskyi, Semen Svashenko
Ukraina-ZSSR, 1927, 68’
Napisy: polskie
Ołeksandr Dowżenko
Reżyser
Ołeksandr Dowżenko (1894–1956) – ukraiński reżyser filmowy, scenarzysta i pisarz, jeden z najważniejszych twórców kina poetyckiego. Autor takich filmów jak „Ziemia”, „Arsenał” czy „Zwenyhora”, w których łączył awangardową formę z głęboko zakorzenioną kulturą ludową Ukrainy. Jego twórczość, pełna symbolizmu i metafory, wywarła ogromny wpływ na światowe kino artystyczne. Pracował również jako dyplomata i nauczyciel filmowy w Moskwie. Uważany jest za klasyka kina światowego oraz jednego z pionierów filmowej poetyki wizualnej.
